Lieve familie en vrienden,

Het is alweer even geleden… inmiddels hebben we Nieuw Zeeland en Fiji er weer opzitten. Hoog tijd dus voor een nieuw verhaaltje! Het wordt geen kleine update, dus je kan het ook in 2x lezen! ;) Kijk in ieder geval even de foto’s (die zeggen meer dan genoeg) op:

http://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Het zuider-eiland van Nieuw Zeeland is begonnen in Nelson. Daar hebben we een mooie tour gemaakt in het Abel Tasman National Park . 15 km gelopen, dat was best een opgave als je bijna niet sport, haha. We werden met de water taxi naar een mooi gebied gebracht in het park. Onderweg hebben we wel 100 mini zeehondjes gezien. Ook papa en mama waren erbij. We konden ze bijna aaien! Op de terugweg naar Nelson hebben we nog een bizar mooie zonsondergang gezien, de lucht was oranje/roze, zie foto’s!

Hierna zijn we via Westport (een klein dorpje wat meer diende als stop-over) naar Lake Rotoiri gegaan. Hier heeft len z’n eerste sprong in het water gemaakt en hebben we nog wat rondgelopen en uiteraard.. veel foto’s gemaakt.Omdat de tijd inmiddels ging dringen hebben we besloten een stuk met de kiwi bus over te slaan en onze eigen weg te gaan met het openbaar vervoer. Hierdoor konden we een dag extra spenderen in Franz Josef, een klein dorpje gelegen in de bergen, het regenwoud en mooie meren. In Franz Josef hebben we een fantastische gletsjer hike gedaan. We kregen jassen en schoenen (jawel echte bergstappers met hippe spikes eronder). Voordat we begonnen met de hike moesten we een kleine wandeling maken. Nou… dat heb ik geweten, ik ging kapot! Met mijn slechte conditie was dit echt even afzien en bepaald geen prettig ochtendwandelingetje. Eenmaal aangekomen op het ijs was alles weer goed. Wat een ervaring om zo door het ijs de klimmen en de klauteren. We liepen door het blauwe ijs en grotten. S’middag’s op het ijs gegeten en daarna weer terug. Het was echt fantastisch en de foto’s zeggen waarschijnlijk genoeg…

Vanuit Franz Josef zijn we weer met de kiwi bus naar Wanaka gereden. Wanaka is een ski-gebied, maar helaas lag er nu nog geen sneeuw. Het was er wel ontzettend mooi door alle herfstkleuren. Onderweg zijn we nog op verschillende plaatsen gestopt. O.a. bij een aantal meren, “lake mirrors” waarvan het water zo zwart is dat het weerspiegeld. We hebben daar een middag doorgebracht aan het meer om vervolgens weer onze eigen weg te gaan met het openbaar vervoer, naar… Queenstown!

In Queenstown hadden we onze eerste “vrije” dag voor de boeg. Het klinkt gek, maar het was wel echt fijn om een dag geen plannen te hebben en geen wekker te hoeven zetten. Uiteindelijk toch vroeg wakker geworden en wat rondgelopen. Ook zijn we met de gondel op een berg gegaan voor een mooi uitzicht over Queenstown. Queenstown is, net als Wanaka, gelegen in de bergen en in de winter een populair ski-gebied. Er zijn leuke apres-ski barretjes en het is omringd door bergen. We hebben daar de welbekende (voor de reizigers onder ons) FERG burger gegeten. Als ik eraan terug denk krijg ik weer water in mijn mond… J

Vanuit Queenstown hebben we een tour gedaan naar Milford Sound. Dit zijn de fjorden aan de zuidwest kust van NZ. Heel indrukwekkend en deze plek is blijkbaar dus ook 1 van de wereld natuur wonderen. Ik vond de route naar Milford Sound de mooiste van NZ. We hadden die dag slecht weer (regen, regen en nog eens regen) maar eigenlijk hadden we daar geluk mee, want door de regen ontstonden er miljoenen watervallen op de bergen rondom Milford Sound. Dit schijnt dus echt “het” beeld te zijn van dat gebied. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt en ik voelde me zo mini tussen de wilde natuur. Het grappige is, is dat er dus maar 1 weg naar Milford Sound is. MF en Queenstown liggen heel dicht bij elkaar, maar door de wilde natuur duurt het 6 uur om er te komen. Na de lange busrit zijn we met de boot door de fjorden gaan varen, erg indrukwekkend!

Na Queenstown was Christchurch aan de beurt. We vonden hier allebei niks aan, de eerste tegenvaller in NZ. Gelukkig zijn we hier maar 1 dag geweest om vanuit daar naar Kaikoura te gaan om met wilde dolfijnen te zwemmen! We hadden hier veel goede verhalen over gehoord en waren te enthousiast! Helaas is dit een beetje tegen gevallen, niet een beetje, maar een beetje boel! Eenmaal ingepakt op de boot bleek dat de dolfijnen vertrokken waren. Normaal duurt het met de boot 15 tot maximaal 45 minuten om bij de dolfijnen aan te komen. Wij hadden pech en hadden na anderhalf uur 1 dolfijn gezien. Toen is er een vliegtuig opgestegen om de lieve flippers te zoeken. Weer een half uur later mochten we het water in om met de flippers te zwemmen. Nou het water was ijskoud, tepels om glas mee te snijden, zo koud, maar er waren wel dolfijnen. We moesten alleen zingen in de snorkel, Vader Jacob was toch wel mijn favoriet (len)! De achterblijvers op de boot hadden de tijd van hun leven! J Uiteindelijk waren er geen honderden dolfijnen (zoals normaal), maar maximaal 30. Het was een hele bijzondere ervaring maar we hebben gewoon pech gehad die dag… Dat was nog niet alles, de dag was compleet toen 80% van de boot zeeziek werd. Ook len en ik hebben wat emmertjes vol gebarft (bah), maar ja liefde maakt blind zullen we maar zeggen. Het gevolg van de lange zoektocht was dan ook dat we de bus gemist hadden naar Christchurch. Ik (lys) was zo trots dat ik nog nooit de bus had gemist in al die weken… maar helaas het moest toch een keer gebeuren! We hebben die nacht in een super knus hostel geslapen, weliswaar zonder backpack, en zijn de volgende dag met een soort taxi shuttle terug gegaan naar Christchurch. Gelukkig waren we net op tijd om onze vlucht te halen naar de droomvakantie op Fiji!

Helaas zat NZ er alweer op… Wat is de tijd snel gegaan, veel te snel. We zijn allebei verliefd geworden op dit land. Wat een natuur… en wat een rust. Het klinkt heel suf maar het is zo fijn om je gedachten te laten gaan, lekker dwalen en nadenken over van alles en nog wat. Het is wel grappig dat ik (lys) als piekerkoning altijd een beetje bang was voor deze rust, altijd afleiding zoeken en zoveel mogelijk doen en bezig zijn. Ik ben hier volledig tot rust gekomen en vind het heel fijn om hier de tijd voor te hebben. Ook vraag je je hele gekke dingen af over de natuur en hoe het ontstaat of groeit.. normaal gesproken heb je daar geen tijd voor, maar nu hebben we de meest bizarre gesprekken over uh ja.. schapen enzo ;). Alle gekheid op een stokje… we lullen wat af, met elkaar maar ook met heel veel andere gezellige mensen. Wat heerlijk om zoveel vrijheid te hebben in alles wat je doet. En ook fijn; geen roddels en geen mensen die zich met je bemoeien. Gewoon lekker doen waar je zin in hebt, te chill. Tijdens onze weken in NZ hebben we het er vaak over gehad, we zouden hier wel willen wonen! Jammer dat het zo ver weg is, maar we gaan hier ongetwijfeld nog eens heen. De rust, de ontspannen mensen, geen stress, de diversiteit en wat een natuur. Je hebt er Alpen, mooie stranden, bizarre kustlijnen en routes, regenwouden, meren, fjorden en nog zoveel meer, namelijk 45 miljoen schapen, 80 miljoen possoms, enorm veel koeien, bijna geen tegenliggers op de weg, vriendelijke mensen en maar 4.5 miljoen inwoners. In 1 woord: fantastisch!

De reis naar Fiji ging niet geheel vlekkeloos, de vlucht naar Auckland was vertraagd waardoor we onze vlucht naar Fiji zouden missen. We hebben toen een nieuw ticket moeten kopen naar Auckland met een andere maatschappij zodat we toch op tijd in Auckland zouden aankomen. Helaas veel te veel geld betaald voor een ticket, maar een paar uur later zaten we met onze billen op Fiji!

27 april zijn we vertrokken naar de Yasawas, een eilandengroep ten noorden van het hoofdeiland Viti Levu. Op Coral View zijn we begonnen met onze duikcursus. Dit was uiteraard hilarisch, Lys de Scubadiver!

Je zou verwachten dat de Padi opleiding volgens bepaalde richtlijnen verloopt, nouja, ik (len) weet bijna 100% zeker dat de richtlijnen die ze op Fiji hanteerden gericht zijn op ‘Fiji time’ dus op zelfgemaakte richtlijnen waar geen touw aan vast te knopen is. Geen begeleiding, theorie en praktijk. Lys, die haar bril niet kan ‘klaren’, die daarna op het oppervlaktewater blijft drijven, terwijl wij al op 12m diepte zaten, Len die haar dan gaat halen ipv de instructeur, de tweede duik op het open water, gebracht met een boot, Lys die dan zeeziek wordt en een klein barfje moet doen en dus niet kan duiken, waarna ik met mijn 2^e duik naar 22m ga, 3^e duik Lys die alleen maar zand ziet, 4^e duik weer in het pierenbadje beginnen waarna we wel een mooie duik hebben, 5^e duik mag Lys niet mee, aangezien ze Scubadiver (prutsertje) is en maar tot 12m mag en Len een Shark Feeding dive gedaan waarbij hij Lemonsharks heeft gezien van 4,5m! Uiteindelijk hebben we allebei ons brevet, Lys moet alleen later nog een keer 2 duikjes maken om ook Open Water Diver te zijn. Al met al een aparte manier van je brevet halen, maar gelukkig kunnen we nu de rest van de journey duiken waar we willen! J

Tijdens ons verblijf heb ik (Len) nog vrienden gemaakt met het personeel, zo heb ik elke avond om 17u gerugbyd, (hoezo gebeurd dat in Nederland niet?? :s Rugby is hier echt de nationale sport, er wordt hier bijna alleen over sport gesproken, ik kon dus helemaal mijn hart ophalen!) ’s avonds poolen met de barman, want die neemt daar gewoon de tijd voor J diezelfde persoon vroeg uit het niets of hij toevallig mijn t-shirt kon kopen welke ik aan had, nouja, niet DIE, maar ik heb nog wel een andere! Dus voor 2 cocktails en 3 bier liep de barman de volgende dag in een shirt van mij en was hij uiteraard het mannetje… ;)

Na onze duikcursus hebben we 2 nachten doorgebracht op Manta Ray Island. Een bounty eiland met een mooi strand, relaxt resort en gezellige mensen. Eigenlijk niet veel boeiends gedaan behalve boekjes lezen, zwemmen, eten, zwemmen, zonnen, eten, slapen en gezeik hebben over onze kamer… Want er was namelijk geen sleutel van onze kamer, er moesten namelijk nieuwe deuren ingezet worden. Beetje vreemd, een kamer verhuren zonder sleutel?! Helaas zijn we uiteindelijk 4x van kamer verwisseld omdat er allemaal dingen mis waren. Assertiviteit werkt dus wel, aangezien we de eerste nacht in een poepiesjieke hut aan het water hadden, met een eigen douche en toilet en de tweede nacht (ja, we moesten weer verhuizen) gewoon een “hutje” aan het water! Toppie! Ps. De wc is een H.U.D.O -Houd Uw Darmen Open- (insiders, ook wel ex-scouting gangers weten wel wat len hiermee bedoeld, ja hij had vroeger leuke hobby’s), ook wel een gat in de grond, waarin je allemaal ranzige beestjes zag lopen, jak! Gelukkig was het lekkere eten, de mooie stranden en het snorkelen met gigantische zwarte manta ray’s van 3 meter, een super ervaring.

De laatste 2 nachten op Fiji zijn we op Beachcomber Island geweest. Een bounty eiland waar je in 5 minuten omheen loopt. We hebben daar 2 leuke NL gasten ontmoet en met hun een unieke ervaring hebben opgedaan onder water… namelijk; SEA TREK. Als ik (lys) er aan denk moet ik alweer lachen. We lagen op het strand en toen kwam er een dame die vroeg of we interesse hadden in een GRATIS sea trek. Het was gratis omdat er wat foto’s gemaakt zouden worden voor de nieuwe folder. Prima, wij zagen zo’n gratis ervaring wel zitten als arme backpackers. Nou je moet je dus voorstellen dat het echt het meest knullige is wat we ooit gedaan hebben. Je krijgt een soort marsmannetjes-achtige witte unit/masker op je hoofd waar de snorkels jaloers op zijn. Je kan gewoon blijven ademen door je neus en/of mond en je gaat met een ladder naar 12 meter diepte. Dan maak je een kleine wandeling op de zeebodem. Len moest poseren alsof hij 1 of andere body builder was, hahaha ik ben benieuwd hoe hij eruit zit in de knullige folder! Schaam! We hebben wel onwijs veel lol gehad, er staan straks dus 4 Nederlanders in de folders op Fiji. De dag erna zijn we nog op een toeristische zeilboot geweest waarmee we naar het eiland van de film Cast Away zijn geweest, de mooiste stranden die ik ooit gezien heb! We hebben ook een Kava-ritueel meegemaakt. Kava is het nationale drankje van Fiji, wat smaakt naar grond en waar je een tintelende tong van krijgt, wanneer je er genoeg van drinkt kan je zelfs gaan hallucineren! Helemaal niet vreemd dat al die lui dus de hele dag een slome smile op hun gezicht hebben!

Op Fiji hebben we veel leuke mensen leren kennen. Je hebt goede gesprekken en weet soms niet eens de naam van de persoon waarmee je zoveel deelt. Ook heb je mooie avonden met veel sapjes en de dag erna ga je allebei weer een andere kant op. Je leert verschillende nationaliteiten kennen en we hebben met name heel veel lol.

Wat ik (len) van bewoners van Fiji vind is een beetje dubbel… Aan de ene kant heb je het idee dat ze allemaal heel vriendelijk zijn en krijg je echt het idee dat ze van het leven genieten, maar aan de andere kant sloffen ze (net zoals die ene in het Skotel…haha, snap je m dies?), komen ze zwaar ongeïnteresseerd over, lachen ze heel even naar je en wanneer je weer weg bent gaan de mondhoeken naar beneden. Dit gevoel had ik vooral bij de vrouwen. De mannen zijn oprecht geïnteresseerd, er wordt telkens gevraagd naar hoe het duiken was, komen een praatje maken etc. Helaas had ik iets meer verwacht van de cultuur van Fiji, maar het was echt een bizar mooie tijd, zulke mooie stranden zullen we waarschijnlijk nooit meer zien!

Inmiddels zijn we in Australië, Melbourne. Het klinkt misschien vreemd in de oren, maar we moesten echt wennen aan al die herrie en drukte in de stad… waarom moet alles zo snel en zo druk, en sinds wanneer moet je op de tijd letten?! Iets te lang volgens “Fiji time” geleefd denk ik.. De eerste dagen lekker door de stad gestruind en alle tips van Lotte gevolgd. Een mooie en gezellige stad, beetje Europees gevoel kreeg ik, met veel te veel lekker eettentjes! Helaas is niet alleen de temperatuur en de drukte veranderd, maar ook de wisselkoers! De tandjes wat een prijzen! :S Daar moeten we echt aan wennen! Het is zooo duur hier….

Gisteren en vandaag hebben we een auto gehuurd en de Great Ocean Road gereden, 1 van de mooiste routes van de wereld. Wat een kustlijn, en wat een golven. Ook zijn we bij de 12 apostels gestopt, hebben we veel mooie foto’s gemaakt, in een te relaxt hostel geslapen in Port Campbell en hebben we onze eerste Australische boete gehad (aargh, 170 euro voor 11 km te hard rijden). Op dat moment had ik in NL willen zijn ;).

Vandaag vliegen we alweer naar Sydney, dus er komt snel een nieuwe update!Zoals jullie kunnen lezen gaat alles helemaal goed, we vermaken ons meer dan prima en we genieten van alles. Wat een geluk dat we dit kunnen doen… J

We zijn tot 17 juni te bereiken op 06-21955272. Bel gerust want het kost geen drol. Natuurlijk zijn we ook benieuwd hoe het gaat in Nederland met de stage’s, afstuderen, werken, vrije tijd en de sappige roddels.

Tot snel en ik hoop dat we jullie niet al te veel vermoeid hebben met dit ellelange verhaal! J

Hartje Kusje Poepje,

Len & Lys

PS: Vergeet niet de foto's te bekijken!!!!!