Lief thuisfront,

Het is nog niet zo heel lang geleden dat we ons laatste verhaaltje online hebben gezet maar er is weer genoeg gebeurd dus…. Tijd voor een nieuwe update!

Het eerste goede (of slechte haha) nieuws is dat we een ticket terug hebben geboekt naar Nederland.. En wel op 8 oktober. Om 06:35 uur (sorry) landen we vanuit Hong Kong op Schiphol. Hopelijk zijn er toch nog wat vroege vogels die ons willen verwelkomen J

Na Pai zijn we samen met Famke naar Chiang Rai gegaan. Daar zijn we een aantal dagen geweest en we hebben daar de meest waanzinnige tour gedaan met jawel.. de scooter. Eerst een dagje naar de White Temple en de omgeving van Chiang Rai. Ondanks dat de tempel in de steigers stond was het toch een aangenaam tripje. De volgende dag zijn we met een kleine rugzak met een schone onderbroek vertrokken richting het noorden.

Vol goed moed begonnen de eerste regendruppels al snel te vallen.. dus hupakee poncho tevoorschijn en als sjonnie en anita verder. In de middag kwamen we aan in Mae Salong, een thais dorp met een chinees karakter. Ik (Lys) ging er op uit om een lunchplek te zoeken..en ja hoor, 5 minuten later zat ik bij een thaise familie aan de groene thee met een fantastisch uitzicht over de bergen. Het thaise echtpaar was dolblij en zette een dvd aan en in de tussentijd waren ze ook omgekleed in traditioneel kostuum. En ja hoor… 2 minuten later zaten ook Famke en ik in kostuum en nog iets later hadden ze ook Len zo ver gekregen. Daarna werd er een lunch voor ons gemaakt en ging de lieve meneer ook nog karaoke zingen. Alles bij elkaar was het 1 grote hilarische ervaring.

Het echtpaar was iets wat teleurgesteld dat we niet bleven slapen, maar onze tocht ging verder naar Mae Sai, wat aan de grens van Myanmar ligt. Daar een hotel gevonden en de volgende dag weer vrolijk (met poncho waar de gaten inzaten) op naar de Golden Triangle, het drie-landen punt (voor de topografie helden onder ons: Thailand, Myanmar en Laos). Op weg hiernaartoe werden we een pad opgestuurd wat door de regen een grote modderpoel was geworden, je raad het al… met de scooter was ook dit weer hilarisch. We hebben hier ook een filmpje van op:

Uiteindelijk doorweekt en onder de modder aangekomen bij de Golden Triangle, waar het zicht dramatisch was… onze tocht was compleet! Weer terug naar Chiang Rai, douchen en eten op de nightbazaar en onze boottocht geboekt naar Luang Prabang in Laos, wat ook een ervaring was om nooit te vergeten.

Op de dag van de 2 daagse boottrip over de Mekong naar Luang Prabang werden we een uur te laat opgehaald, daarna met een minibus naar de grens, het water over met een bootje, visa gekocht voor Laos en toen begon de ellende… een (toen nog) vriendelijke man adviseerde ons met de bus te gaan, want we hadden de boot gemist. Dus werden we in een bus gepropt naar zijn kantoor. Eenmaal in zijn kantoor begon hij een preek over allerlei bussen en moeilijke toestanden… Enfin… een half uur later zaten we in een tuk tuk op weg naar het busstation. Midden in een weiland stopte de tuk tuk (is dit het busstation dachten we?), waar bleek dat de bus ons kwam ophalen. Een kwartier later kwam er een bus aanrijden en 2 seconde later zaten we in de bus… alles ging zo snel en toen we eenmaal op weg waren kwam het besef. We zitten in een LOKALE bus en deze LOKALE bus ging ons naar Luang Prabang brengen… tussen de rijstzakken en dat 14 uur lang. Om de sfeer nog beter te maken werden er nog wat plastic stoeltjes in het gangpad geplaatst waardoor de bos propvol zat. Na 14 uur met stinkende mensen die roggelen, rijstzakken, plastic stoelen, zweet, geen arico, tassen en de meest bizarre bergpassen op de meest hobbelige en modderige wegen zijn we aangekomen in Luang Prabang.

Maar gelukkig heb je dan ook wat, want Luang Prabang is een superleuk stadje! Op elke hoek van de straat zie je standjes staan waar baquettes verkocht worden, spelen oudere mensen patanque (jeux de boules) en zijn er (jawel!!) wijnbarretjes! Je raadt al welk land hier huisgehouden heeft? Juist; Frankrijk. Blijkbaar zijn zij hier rond 1900 geweest en hebben de beste dingen van de Fransen achter gelaten…Als een kind zo blij hebben we daar een heerlijk glaasje(s) rode wijn gedronken. Na 2 glazen voelde we ze al goed in de benen zakken (we zijn echt niks meer gewend!)

In Luang Prabang hebben we een hele mooie tocht gemaakt over de Mekong (aangezien onze 2 daagse boottrip iets wat anders gelopen was) waar we gestopt zijn bij echt Laotiaanse dorpen en bijzondere caves. Grappig is dat de mensen hier alles doen in deze toch wel smerige, bruine rivier. Wassen, spelen, zwemmen… ik heb ook een naar verhaal gehoord van een Nederlandse man dat hij een lijk heeft zien drijven… iewh. Op de laatste dag zijn we met een tuk tuk naar een ontzettend mooie waterval geweest (zie foto’s), waar Len nog wat soepele sprongetjes heeft gemaakt.

Na Luang Prabang zijn we weer met een propvolle bus richting Vang Vien vertrokken. Vang Vien staat bekend om het “tuben”, je gaat dan met een rubberband de rivier op, met een ontzettende stroming. Er zijn overal barretjes aan de rivier. De mensjes van de barretjes hengelen je als het ware het water uit zodat je daar flink aan de tetter kunt met emmertjes gevuld met cocktails. Het is echt een drankfestijn maar de tocht over de rivier is daarbij ook echt de moeite waard!

Na 3 dagen Vang Vien zijn we inmiddels in de hoofdstad van Loas, Vientiane. Helaas valt de hoofdstad een beetje tegen. Na 2 dagen hebben we het wel gezien en we gaan over een half uurtje met de nachtbus naar Si Phan Don (4000 Islands), wat helemaal in het zuiden van Loas ligt, vlakbij de grens met Cambodja. We zijn erg benieuwd wat deze busreis ons te bieden heeft.

Al met al zijn we groot fan van Loas, de mensen zijn ontzettend lief en de natuur is hier prachtig. Grappig om te zien dat er hier heel veel “gaten” zitten in de bossen omdat er zoveel bomen gekapt worden door de Chinezen. Ook zijn de kindjes nergens zo lief als hier, en wat zijn het er veel!!!!! Wel is Laos duidelijk een armer land dan Thailand, Indonesië en Maleisië. Heb ook al bedelende kindjes gezien en de huizen, wegen en faciliteiten zijn hier een stuk minder ontwikkeld.

Lieve mensen, we kijken er stiekem ook wel een beetje naar uit om jullie 8 oktober weer te zien, maar tot die tijd blijven we heel hard genieten! Want de tijd gaat nu wel erg snel…

Veel liefs,

Len & Lys