Ticket terug naar NL geboekt en hilarische ervaringen in Thailand en Laos!

Lief thuisfront,

Het is nog niet zo heel lang geleden dat we ons laatste verhaaltje online hebben gezet maar er is weer genoeg gebeurd dus…. Tijd voor een nieuwe update!

Het eerste goede (of slechte haha) nieuws is dat we een ticket terug hebben geboekt naar Nederland.. En wel op 8 oktober. Om 06:35 uur (sorry) landen we vanuit Hong Kong op Schiphol. Hopelijk zijn er toch nog wat vroege vogels die ons willen verwelkomen J

Na Pai zijn we samen met Famke naar Chiang Rai gegaan. Daar zijn we een aantal dagen geweest en we hebben daar de meest waanzinnige tour gedaan met jawel.. de scooter. Eerst een dagje naar de White Temple en de omgeving van Chiang Rai. Ondanks dat de tempel in de steigers stond was het toch een aangenaam tripje. De volgende dag zijn we met een kleine rugzak met een schone onderbroek vertrokken richting het noorden.

Vol goed moed begonnen de eerste regendruppels al snel te vallen.. dus hupakee poncho tevoorschijn en als sjonnie en anita verder. In de middag kwamen we aan in Mae Salong, een thais dorp met een chinees karakter. Ik (Lys) ging er op uit om een lunchplek te zoeken..en ja hoor, 5 minuten later zat ik bij een thaise familie aan de groene thee met een fantastisch uitzicht over de bergen. Het thaise echtpaar was dolblij en zette een dvd aan en in de tussentijd waren ze ook omgekleed in traditioneel kostuum. En ja hoor… 2 minuten later zaten ook Famke en ik in kostuum en nog iets later hadden ze ook Len zo ver gekregen. Daarna werd er een lunch voor ons gemaakt en ging de lieve meneer ook nog karaoke zingen. Alles bij elkaar was het 1 grote hilarische ervaring.

Het echtpaar was iets wat teleurgesteld dat we niet bleven slapen, maar onze tocht ging verder naar Mae Sai, wat aan de grens van Myanmar ligt. Daar een hotel gevonden en de volgende dag weer vrolijk (met poncho waar de gaten inzaten) op naar de Golden Triangle, het drie-landen punt (voor de topografie helden onder ons: Thailand, Myanmar en Laos). Op weg hiernaartoe werden we een pad opgestuurd wat door de regen een grote modderpoel was geworden, je raad het al… met de scooter was ook dit weer hilarisch. We hebben hier ook een filmpje van op:

Uiteindelijk doorweekt en onder de modder aangekomen bij de Golden Triangle, waar het zicht dramatisch was… onze tocht was compleet! Weer terug naar Chiang Rai, douchen en eten op de nightbazaar en onze boottocht geboekt naar Luang Prabang in Laos, wat ook een ervaring was om nooit te vergeten.

Op de dag van de 2 daagse boottrip over de Mekong naar Luang Prabang werden we een uur te laat opgehaald, daarna met een minibus naar de grens, het water over met een bootje, visa gekocht voor Laos en toen begon de ellende… een (toen nog) vriendelijke man adviseerde ons met de bus te gaan, want we hadden de boot gemist. Dus werden we in een bus gepropt naar zijn kantoor. Eenmaal in zijn kantoor begon hij een preek over allerlei bussen en moeilijke toestanden… Enfin… een half uur later zaten we in een tuk tuk op weg naar het busstation. Midden in een weiland stopte de tuk tuk (is dit het busstation dachten we?), waar bleek dat de bus ons kwam ophalen. Een kwartier later kwam er een bus aanrijden en 2 seconde later zaten we in de bus… alles ging zo snel en toen we eenmaal op weg waren kwam het besef. We zitten in een LOKALE bus en deze LOKALE bus ging ons naar Luang Prabang brengen… tussen de rijstzakken en dat 14 uur lang. Om de sfeer nog beter te maken werden er nog wat plastic stoeltjes in het gangpad geplaatst waardoor de bos propvol zat. Na 14 uur met stinkende mensen die roggelen, rijstzakken, plastic stoelen, zweet, geen arico, tassen en de meest bizarre bergpassen op de meest hobbelige en modderige wegen zijn we aangekomen in Luang Prabang.

Maar gelukkig heb je dan ook wat, want Luang Prabang is een superleuk stadje! Op elke hoek van de straat zie je standjes staan waar baquettes verkocht worden, spelen oudere mensen patanque (jeux de boules) en zijn er (jawel!!) wijnbarretjes! Je raadt al welk land hier huisgehouden heeft? Juist; Frankrijk. Blijkbaar zijn zij hier rond 1900 geweest en hebben de beste dingen van de Fransen achter gelaten…Als een kind zo blij hebben we daar een heerlijk glaasje(s) rode wijn gedronken. Na 2 glazen voelde we ze al goed in de benen zakken (we zijn echt niks meer gewend!)

In Luang Prabang hebben we een hele mooie tocht gemaakt over de Mekong (aangezien onze 2 daagse boottrip iets wat anders gelopen was) waar we gestopt zijn bij echt Laotiaanse dorpen en bijzondere caves. Grappig is dat de mensen hier alles doen in deze toch wel smerige, bruine rivier. Wassen, spelen, zwemmen… ik heb ook een naar verhaal gehoord van een Nederlandse man dat hij een lijk heeft zien drijven… iewh. Op de laatste dag zijn we met een tuk tuk naar een ontzettend mooie waterval geweest (zie foto’s), waar Len nog wat soepele sprongetjes heeft gemaakt.

Na Luang Prabang zijn we weer met een propvolle bus richting Vang Vien vertrokken. Vang Vien staat bekend om het “tuben”, je gaat dan met een rubberband de rivier op, met een ontzettende stroming. Er zijn overal barretjes aan de rivier. De mensjes van de barretjes hengelen je als het ware het water uit zodat je daar flink aan de tetter kunt met emmertjes gevuld met cocktails. Het is echt een drankfestijn maar de tocht over de rivier is daarbij ook echt de moeite waard!

Na 3 dagen Vang Vien zijn we inmiddels in de hoofdstad van Loas, Vientiane. Helaas valt de hoofdstad een beetje tegen. Na 2 dagen hebben we het wel gezien en we gaan over een half uurtje met de nachtbus naar Si Phan Don (4000 Islands), wat helemaal in het zuiden van Loas ligt, vlakbij de grens met Cambodja. We zijn erg benieuwd wat deze busreis ons te bieden heeft.

Al met al zijn we groot fan van Loas, de mensen zijn ontzettend lief en de natuur is hier prachtig. Grappig om te zien dat er hier heel veel “gaten” zitten in de bossen omdat er zoveel bomen gekapt worden door de Chinezen. Ook zijn de kindjes nergens zo lief als hier, en wat zijn het er veel!!!!! Wel is Laos duidelijk een armer land dan Thailand, Indonesië en Maleisië. Heb ook al bedelende kindjes gezien en de huizen, wegen en faciliteiten zijn hier een stuk minder ontwikkeld.

Lieve mensen, we kijken er stiekem ook wel een beetje naar uit om jullie 8 oktober weer te zien, maar tot die tijd blijven we heel hard genieten! Want de tijd gaat nu wel erg snel…

Veel liefs,

Len & Lys

Sawadee Kaa

Lief thuisfront,

Nou nou… We hebben al 6 weken niets meer geschreven, maar wat hebben we veel gedaan en gezien! Na een maand Indonesië (visum liep af) en 2 weken Maleisië zijn we nu alweer dik een week in het noorden van Thailand, in Pai. Ondertussen genoeg gebeurd dus! Als ik zo mijn dagboek doorlees, dan zijn er zo veel verhalen te vertellen, we proberen de mooiste verhalen naar boven te halen, anders blijven we bezig en overstijgen we het maximale aantal MB’s voor deze website!

Als woorden niet genoeg zeggen en mensen te lui zijn om te lezen, kunnen ze ook de foto’s bekijken op onze oude vertrouwde site:

http://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Ons laatste verhaaltje waren we in Ubud, Bali. Vanuit Ubud hebben we het noorden verkend met de hulp van onze goedlachse chauffeur Putu of Poetoe. We hebben 2 dagen getourd en veel tempels, de mooiste rijstvelden, watervallen zonder toeristen en de bekende vulkaan gezien.

Na 2 dagen in de riante bus van Poetoe was het tijd om met een scooter deel te nemen aan het belachelijk drukke verkeer op Bali. Fantastisch om tussen de mini Balinese mensjes rond te scheuren. Zoveel scooters, auto’s en chaos… alles rijdt door elkaar heen. Er is oprecht geen betere manier om je te verplaatsen in zulke landen. De wind zorgt voor de afkoeling, door de wendbaarheid schuif je overal mooi tussendoor en het is 10x goedkoper dan een taxi! 3,50 euro voor een hele dag is namelijk niet de hoofdprijs! Ook hebben die gebakjes 100cc ipv de maximale toegestane 50cc in ze Netherlands. Flink gassen dus!

Die dag zijn we o.a. in het Monkey forest geweest, een park vol met slinke aapies die er op uit zijn om zo veel mogelijk gevoerd te worden door alle toeristen. Wat een hilarische beesten, na 2 uur observeren vond ik (len) echt dat er zo veel vergelijkingen zijn met de mensen (nee, en dan heb ik het niet alleen met mezelf vergeleken). Het mooiste was nog dat Lys niet helemaal goed in de groep lag, die probeerde namelijk niet rijpe bananen te voeren, alleen dat hadden ze in de gaten (slimme beesten) waarna ze als een kat naar haar gingen blazen, wat weer resulteerde dat Lys gillend hoog in een boom zat! J Ik heb me kapot gelachen daar!

Gedurende de lunch ontvingen we nog een belletje van Famke (die we ook in Fiji gezien hebben en daarna weer in Australië) die hebben we ook nog opgezocht om ‘s avonds met z’n 5en te eten, met nog een andere Nederlander (Robin) en een Zuid-Afrikaan.

Na Ubud zijn we nog naar Lovina Beach geweest. Een ontspannen en rustig dorpje waar we nog bijna ruzie kregen met een stel Duitsers, omdat ik met iets te veel decibel ‘Nazies’ door de tent riep omdat we ineens extra geld moesten betalen voor de rijst… Een erg slimme zet al zeg ik het zelf! Amed was de volgende stop, uitgestorven maar heel relaxt en daar is vooral de omgeving de moeite waard. Uiteraard weer de scooter gepakt en daarmee langs hoge kliffen en mooie bergwegen naar een schipswrak gecruised om te snorkelen. Vanuit Amed hebben we de boot gepakt naar de Gili Islands, 3 kleine eilandjes boven Lombok. Iedereen heeft het erover dat je planned om 3 dagen te gaan, maar uiteindelijk blijf iedereen langer! En zo ook wij… Maar dit had een legitieme reden: het WK! We hadden besloten om dat op de Gili’s te kijken, met een groot scherm, een zwerm Nederlanders en goedkoop bier, de perfecte ingrediënten voor mooie avondjes! Op het eiland was het ook super gezellig, Famke was ook aangekomen, verder hebben we Youri van onze trip naar de Whitsunday’s gezien en is onze grote vriend de Japanner Yoshiki nog een dag langs geweest. Tevens hadden we nog 2 dames ontmoet die ook op de hotelschool hebben gezeten. Al met al waren de Gili’s een prima “vakantie” bestemming; strandtenten, goedkoop eten op de square (daar hebben wij bijna elke dag gegeten, gewoon bij een ‘familie’ kan je voor 2 euro uit pannen aanwijzen wat je op je bordje wilt hebben), mooie feesttenten (wat eindigde in 3 dubbele wodka sprites en s’nachts skinny dipping) en altijd mooi weer! Ook heeft Lys hier haar Open Water afgemaakt en ik ben begonnen aan mijn Advance Open Water, allemaal bij Manta Dive. Mochten er mensen naar de Gili’s gaan, serieus, stap daar eens binnen en geheid dat je er de hele week gaat duiken, zo vriendelijk en professioneel!

Het WK…. Tja, we waren op dat moment graag even in NL, maar om het voor ons zo aangenaam mogelijk te maken, reserveerde Robin en ik 5 uur voordat de wedstrijd begon al de beste plaatsen, ook wel een chille bank pal voor het scherm. Om alvast in de mood te komen, kwamen de eerste halve liters tevoorschijn om eerst de tour de France te kijken, slap te ouwehoeren en steeds zenuwachtiger te worden voor de eindscore! Uiteindelijk zijn we 13 dagen op de Gili’s gebleven in plaats van de 3 dagen die we geplanned hadden. Maar elke dag was de moeite waard! Wanneer je lang op 1 plek zit ‘spaar’ je ook geld, je hebt een goedkope kamer, je weet waar je goedkoop kan eten, je hebt geen reiskosten etc. ‘Helaas’ hebben we daar wel veel gefeest, WK en duiken zijn ook niet de goedkoopste dingen J Na nog 1 dagje cultuur en de lieve mensjes in Bali moesten we helaas afscheid nemen van het oh zo mooie Bali! Wat een eiland! En wat zou ik hier graag nog een keer heen willen gaan… de meest vriendelijke mensen, het lekkerste eten (ja na 100x Nasi Goreng kan ik het nog steeds blijven eten), mooi landschap en een rijke cultuur. Niet te vergeten alle mooie surfplekken en de prijzen die gehanteerd worden.

Onze volgende bestemming was Kuala Lumpur. Eigenlijk was die stad alleen bedoelt als stop-over naar Thailand. Alleen dachten we, tja, als we dan toch de stad gaan bezichtigen, waarom dan de rest van Maleisië niet? KL is niet een bijster bijzondere stad. Toen we daar op de touristische Hop-on-Hop-off bus zaten, dachten we regelmatig; ‘zullen we hier uitstappen of niet?’ Het was vaker niet dan wel. Of het komt doordat de stad niet zo boeiend is, of doordat we gewoon rete verwend zijn door al onze indrukken gedurende onze reis. We weten het niet. De Petronas torens waren wel erg indrukwekkend, als je er onder staat, voel je je zo nietig. Knap wat de mensheid tegenwoordig allemaal kan fabriceren! Vooral de shoppingmalls! De tandjes, KL staat echt in het teken van shoppen, er zijn volgens mijn 10 van die commerciële parken waar iedereen met z’n mond open naar de etalages staat te staren. Ook kan je in KL de beste fakes kopen; schoenen, shirts, jassen, portemonnees, pennen en horloges. Vooral dat laatste was helemaal fantastisch! Ik heb m’n ogen uitgekeken en stiekem ook mijn portemonnee omgedraaid… het zijn de beste fakes die ik ooit gezien heb. Helemaal top dus!

Uiteindelijk besloten om door te gaan naar de Cameron Highlands, daar waar alle theeplantages zijn. Daar hebben we denk ik de meest niet spannende tour gedaan van onze gehele reis. Het enige waarom we ons daarvoor ingeschreven hadden, was om naar de theeplantages te gaan. Alleen er waren wat kleine bijkomstigheden: punt 1 was de thee fabriek gesloten op maandag, punt 2 was dat we een vent uit India als tourguide hadden die welgeteld 5 woorden heeft gezegd gedurende de ochtend (daar hebben we dus ook geen reet van geleerd) punt 3 waren de andere bezienswaardigheden; een rozenfarm, een aarbeienfarm, een honingfarm, een marktje (lees 10 voedselkraampjes) een minitempel en een insectenfarm (die was wel heel vet). Je kan je misschien wel een klein beetje indenken hoe spannend het was om naar rozen, aardbeien en wespen te koekeloeren… Nadat we terug kwamen van de tour, zijn we meteen weer richting Palau Penang gegaan, een schiereiland in het noord-westen van Maleisië, wat bekend staat om ETEN…. Dat kan dus moeilijk overgeslagen worden! Dat was dan ook het eerste wat we deden toen we daar aankwamen, op zoek naar een eettent! En ze hadden niks gelogen, op elke hoek van de straat kan je 24hours curry’s, sate, soepen en weet ik veel wat nog meer halen. Ook op Penang hebben we weer een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen. In Penang kwamen ook de eerste momenten van “heimwee”. Wel of niet naar huis begin september? Langer blijven? Wat gaan we doen als we terug zijn?

Na Penang zijn we vertrokken naar de paradijselijke Perhentian Islands. Ontzettend mooi; jungle meets the sea. Supergroene jungle, wit strand, palbomen en een warme helderblauwe zee. Helaas had ik (Lys) onwijs last van mijn rug. Heb elke avond braaf oefeningen gedaan (na een telefoontje met Huub, de papa van len) en het gaat nu sinds Thailand iets beter. We hebben een daar een paar dagen rustig aan gedaan, boekjes lezen, kaarten, mensen ontmoeten en een hele mooie duik gemaakt. Ook werden de eerste signalen van “regenseizoen” duidelijk… ja het kan dus behoorlijk regenen! Na een paar hele relaxte dagen met de nachtbus terug naar KL en daarna op naar Thailand!

We zijn onze reis in Thailand begonnen in het noorden; Chiang Mai. Ik (Lys) was hier al eens geweest en vond het toen niet zo boeiend (Chiang Saai)… maar niets is minder waar! Wat een heerlijke stad. We zijn hier 5 dagen geweest en hebben wederom een scooter gehuurd; tempels bezocht, de bergen in en de stad verkend. Ook hadden we hier een hele fijne kamer voor 10 euro per nacht met gratis wifi, genoeg tijd om alles weer op een rijtje te zetten. Verder hebben we heel veel gegeten, wat houd ik toch van de Thaise keuken. We hebben ook een kookcursus gedaan waarbij we traditionele thaise gerechten hebben leren maken. Het waren maar liefst 8 gerechten J waarbij de vlam nog eventjes in de pan vloog (zie foto’s!). Ook hebben we een elephant camp bezocht en een uur op de big boy gereden. Ja, het is nog steeds mijn lievelingsdier. Na Chiang Mai en de omgeving zijn we met de bus naar Pai vertrokken. Pai is een heel relaxt, rustig, chill en ontspannen dorpje midden in de bergen. We slapen in een fantastische mini bamboehut en alle restaurantjes zijn van bamboe. Je hebt het gevoel alsof je op een tropisch eiland loopt aan zee, maar je zit gewoon midden in de bergen. Het is hier ontzettend mooi (en groen door alle regen) en hebben hier wederom de omgeving verkend met onze vriend de scooter. Leuke mensen ontmoet en Famke is weer onze buurvrouw J Heel relaxt om weer wat langer ergens te zijn, zo kom je echt in de sfeer van het land en kom je erachter waar de leukste (en goedkoopste) plekjes zijn!

Morgen laatste dagje Pai en dan gaan we naar Chiang Rai. Vanuit daar willen we via de Mekong naar Laos reizen, dan Cambodja, Vietnam en afsluiten in Zuid Thailand op de eilandjes J

Thailand in een notendop; rust, smog, kleffe warmte, veel verfrissende regenbuitjes en heel veel tempels. Ook hier zijn de mensen druk met hun geloof (Boeddhisme), er is zoveel vrede, rust en het is zo puur. De mensen zijn lief en groeten je met “Sawadee Kaaaaaaa” en om elke hoek van de straat zit een massage salon wat al wat hilarische momenten heeft veroorzaakt. Lys die als een soort origami vlinder gevouwen wordt en een Thaise vrouw die letterlijk op len staat om met al haar gewicht zijn grote lijf te kraken. Daarbij het overheerlijke eten… We love Thailand!

Laatst hebben we ook weer een nachtelijk gesprek gehad over wat als we straks thuis zijn… Voor mij eindigde het in een ontzettende jankbui. Ik ben nu zo zen, zo gelukkig en ik merk dat ik dat de laatste tijd niet meer zo was in NL. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ik alle positieve energie van de afgelopen maanden mee ga nemen naar NL en mijn leventje rustig weer ga oppakken, een leuke baan vinden en een huisje in Amsterdam. Maar nu nog even genieten….

Misschien hebben jullie het al gehoord.. misschien niet… maar.. WE BLIJVEN LANGER! Het reizen, niks aan je hoofd hebben, culturen ontdekken en genieten van al het moois bevalt ons zo goed dat we nog een maand langer blijven. We gaan ons ticket omboeken naar begin oktober, de exacte datum volgt nog.

Het gaat allemaal hartstikke goed met ons, zijn gelukkig en happy samen! We zeggen nu al: “reizen is de beste keuze die ik ooit gemaakt heb in mijn leven”.

We kopen in elk land een nieuw simkaartje.. iets wat onhandig maar we zijn ook bereikbaar op Skype (lysannevandenberg)

We horen graag hoe het met jullie gaat! Houd ons op de hoogte.

Heel veel liefs uit Pai,

Len & Lys.

Outback, Darwin en Bali

Lieve mensen die onze verhalen nog lezen ;)

Inmiddels zijn we in Ubud op Bali. Ons laatste verhaal schreven we in Cairns. Het is dus weer hoog tijd voor een update! Er staan ook weer nieuwe foto’s online op:

http://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Vanuit Cairns zijn we gevlogen naar Alice Springs. Eenmaal daar aangekomen hadden we een mini cultuurshock. In Alice Springs zijn er behoorlijk wat aboriginals.. en wat zijn die mensen lelijk (ze lijken echt op apen) en vreemd, en dan nog maar te zwijgen over de stank die om ze heen hangt. Ook bij de kinderen komen er watervallen met snot uit hun neuzen, maar dat wordt niet schoongemaakt! Jak… Later bleek dat water voor deze mensen ‘heilig’ is, niet geheel vreemd als je in de woestijn woont. Dus water wordt alleen gebruikt om te koken en niet om te wassen. Op zich een logisch redenering, maar daardoor niet minder vreemd. Onze guide van de tour vertelde ook dat de aboriginals eigenlijk een beetje verpest zijn door alle westerse invloeden. Door “onze” komst is er nu alcohol en voedsel met veel te veel suikers en vetten te koop. Onze lichamen zijn daar aan gewend, maar de lichamen van deze mensen zijn hier niet voor gemaakt. Dit betekend dus ook dat veel van hun overgewicht, suikerziekte of iets dergelijks hebben en… dat ze na 2 biertjes zo lam als een toeter zijn. Niet echt gezond dus! Het is echt een big issue in Ozzie, gek want wij hadden hier nog nooit over gehoord. Ze leven echt in hun eigen communitie en leven een heel ander leven dan de niet-Aboriginals in Australië.

Vanuit Alice Springs hebben we een tour gedaan naar Darwin. Op dag 1 vroeg uit de veren… eenmaal in de 4x4 bus werd ons verteld dat we een gratis upgrade hadden gehad voor de eerste 3 dagen… we kregen een safari in style. Dit betekende dat we in tenten konden slapen (i.p.v. buiten), en er werd voor ons gekookt en er was wijn. Wat een geluk! Op de eerste dag was het in de ochtend veel rijden. In de middag kwamen we aan bij Kata Tjuta (zie foto’s). Na een fikse wandeling hebben we onder het genot van een glaasje champagne en hapjes, de zonsondergang bekeken bij Ayers Rock, maar de tandjes, de champagne waren bijna ijsjes geworden, zo koud was het! De volgende dag wederom vroeg uit de veren voor een wandeling om Ayers Rock, zoals je op de foto’s kunt zien is dat niet zomaar een steen waar je omheen loopt.. Voor de lezers van de feitjes, het is niet een steen, maar in de miljoenen jaren is er zand op elkaar geperst. We hadden een fantastische guide die ons erg veel info heeft gegeven over de historie, flora en fauna, geografie en nog heel veel meer… erg interessant, Len hing aan zijn lippen. (in zijn vorige leven was hij een Indiaan volgens eigen zeggen) Aan het einde van de dag kwamen we aan bij Kings Canyon. Er werd wederom voor ons gekookt en daarna zijn we snel om het vuur gaan zitten om onze lichamen warm te houden, het was namelijk 0 graden in de nacht. Heeeeel koud…Uit voorzorgsmaatregelen hadden we in Alice Springs alvast een muts gekocht, want we weten allemaal hoe dat gaat als Lys het koud heeft… ;) Gelukkig hadden we een goede slaapzak en een extra deken in de tent waardoor het nog enigszins uit te houden was. Voor het slapen gaan nog urenlang staren naar de miljoenen sterren. Wat bijzonder om zo veel sterren te zien zonder enige lichtvervuiling.

De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt door Kings Canyon om vervolgens weer terug te gaan naar Alice Springs. Na een nacht in een (warm) hostel, waar len later bedbugs heeft opgelopen, was het op dag 4 tijd om richting Darwin te rijden. Ook deze dagen waren erg leuk, maar het was heeeeel lang rijden (1800 km). Op deze dagen hebben we mooie stops gemaakt bij de Daily Waters Pub (de enige echte pub in de outback, tussen Alice Springs en Darwin) en later bij Katerina Gorge (Kakadu Park) en Eden Falls. Het was heel gek om de omgeving te zien veranderen van woestijn en heel veel kou, naar subtropisch en erg warm.

Eenmaal aangekomen in Darwin was het alweer tijd om naar Bali te gaan… daar zijn we nu alweer meer dan een week. Na aankomst op het vliegveld zijn meteen naar Sanur gegaan, bekende plek voor mij (Lys) en ik kreeg meteen weer het gevoel wat ik had in 2004. Wat een heerlijk eiland. De geur die op de straten hangt, de intens lieve mensjes en alle offertjes op de straat. Het is hier zoooo fijn! We hadden online een 'goedkoop' hotel geboekt voor de eerste 2 nachten, bleek dus dat we een hele goede deal hadden gemaakt met 60% korting. Nou het was een paleis! Met zwembad en een balzaal als kamer. Wat een geluk! Op dag 3 was het tijd om mijn vriendinnetjes te zien, ik was helemaal hyper. We hadden bij een hotel afgesproken maar het was amper te vinden... 3 uur later hebben we elkaar eindelijk gevonden en waren we allemaal chagerijnig. Even bokken en daarna zo blij om met elkaar te zijn. We hebben die nacht in een supercheap hotel geslapen in Legian (Kuta) maar we vonden het daar niet zo leuk, dus weer op naar Sanur. En daar zijn we de rest van de week gebleven. We zijn nog een dag met Putu (een chauffeur die wij ook hadden met de fam in 2004) op stap geweest om het zuiden te verkennen. Tempels, stranden en uiteindelijk gegeten op het strand in Jimbaran. Het was voor ons weer de eerste keer uit eten.. en wat waren de verse gamba's van de BBQ lekker ;) We zijn ook nog een avond gaan stappen in Kuta wat echt VRESELIJK was. Drank, drugs en teveel touristen. Die plek mag je wat mij betreft geen Bali noemen, het is 1 grote ordinaire bedoeling geworden en je krijgt daar niks mee van de cultuur, en dat is juist wat Bali zo speciaal maakt.

Het was onwijs fijn om Eve en Lies weer te zien en te spreken en even “thuis” te zijn. Ik zie er eindelijk weer leuk uit door het leuke jurkje wat ik cadeau heb gekregen! Een hele mooie week gehad maar helaas was het gisteren weer tijd om afscheid te nemen. We hadden ook echt weer zin om verder te gaan met reizen omdat de laatste week voornamelijk bestond uit slapen, eten, kletsen, shoppen en op het strand liggen. En len... heeft heel veel gesurft. Ik had af en toe wel medelijden met hem tussen die kakelende kippen. Na een mini vakantie in de reis zijn we gisteren aangekomen in Ubud.

Ons engels wordt hier met de dag beter.... alles gaat in gebrekkig engels, maar oh wat is het schattig! Een paar quotes:

'Come, have a look in my shop'

' You bjoetipoel (=beautiful)'

' You want good pood (=food)'

' You sit on the ploor (=floor)'

' You hap (=have)'

' You gip (=give) me pipteen (=fifteen) por (for) good luck'

“ Epelien (= Evelien)” haha.

De mensen zijn (nog steeds) zo vriendelijk en lief. Ik was erg bang dat dat veranderd was door het groeiende aantal toeristen, maar gelukkig is de spirit nog steeds hetzelfde. Alles is hier veilig, je hoeft niet bang te zijn dat de mensen stelen of gemeen zijn. Want.. karma is a bitch. Hindoeisme is een prettig geloof en elke dag leer en zie je weer nieuwe dingen hierover.

Kortom; compleet anders dan NZ, Ozzie en Fiji... maar WE LOVE IT. Wat ook errug prettig is zijn de prijzen... hostels met dorm-bedden bestaan hier niet, dus elke avond een eigen kamer met eigen douche en dat voor 15 euro per nacht per kamer. 7,50 pp per nacht... nou dat kunnen we wel gebruiken na die dure maanden in Australië!Het afdingen gaat ons trouwens heel goed af, heb echt al goede deals gesloten :)

Len wil in Ubud een Indonesische kookcursus doen en ik ga op zoek naar een yoga school, want dit is DE yoga/meditatie/zen achtige plaats van Bali. Len wil weten hoe we straks thuis de lekkerste nasi goreng en beef rendang voor jullie kunnen maken :) Jullie zijn vast van harte uitgenodigd in ons nog niet gevonden stulpje… J

Morgen gaan we weer op pad met Putu, temples, watervallen en rijstvelden staan op de planning.

We genieten (wederom) met volle teugen… het is hier trouwens wel moeilijker om mensen te ontmoeten, maar gelukkig hebben we veel gesprekken met de locals, wat ook mooie ervaringen oplevert. We gebruiken nog steeds hetzelfde nummer om te smsen. We kunnen ook bellen met ons nieuwe Balineese nummer: +62 813 384 153 40. Mocht je willen bellen; stuur ons dan een smsje op het NL nummer (+31 621 955 272), dan verwisselen wij de sim. Kijk even op www.belpiraat.nl, dan is het 9 cent per minuut.

Lieve “lezers”, we hoorden dat het zonnetje aan het schijnen is in NL, dus geniet ervan! We zijn erg benieuwd hoe het met jullie gaat...

Liefs en knuffels uit Bali.

Camper ingeleverd, snik :(

Lieve mensen,

Even een snelle update... dus ik denk dat jullie het nu wel redden met een half kopje thee of koffie :) Het belangrijkste; de FOTO's staan online!

Ophttp://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Inmiddels hebben we ons huis ingeleverd... en wat vinden we dat jammer. Het was zo fijn om zoveel vrijheid te hebben en je tas niet hoeven te tillen en uit te pakken. Echt even een vast plekje. Maar helaas komt ook aan deze unieke ervaring een einde. We hebben de tas weer ingepakt en deze Azië-klaar gemaakt, alle lange broeken en truien zijn al op weg naar huis met de boot :)

Ons laatste berichtje zijn we geindigd bij de Whitsunday's. Deze zeilervaring was er wederom 1 om nooit meer te vergeten. 2 nachten op een 18.82 meter lange zeilboot, lekker schommelen en de mooiste stops gemaakt op de Whitsunday Islands. Zie foto's!

Hierna zijn we richting Cairns gereden met nog een paar overnachtingen in Bowen, Townsville en Mission Beach. Ook zijn we nog het binnenland ingegaan om de Josephine Falls en Wallaman Falls te zien. In totaal hebben we 3634 km gereden met onze campert, veel gezien en geen enkel probleem gehad. En dat terwijl de lieve jongen toch al zo'n 470.000 km gereden had.

Op dit moment zitten we in Cairns en bereiden we ons voor op het nieuwe avontuur... morgen vliegen we naar Alice Springs waar we 6 dagen lang in de outback zullen vertoeven. We gaan een tour doen richting Darwin. Heel veel zin in! 18 Juni vliegen we naar Bali, de voorbereidingen voor Azie zijn al in volle gang. Veel lezen en langzaam plannen maken voor deze landen. Helaas gaat het geld veeeeeeel sneller de zak uit dan verwacht, dus we hopen dat we het nog 3 maanden kunnen uithouden. We zouden nog veel langer weg willen blijven maar helaas moet er ook weer gewerkt worden als we terug zijn.

Voor de bellers; helaas kan dat vanaf nu (bijna) niet meer, in de outback zullen we weinig bereik hebben en vanaf de 18e zitten we met onze billen op Bali. Maar tot die tijd mogen jullie het best proberen hoor :)

Lieve mensen, stiekem missen we jullie heeeeeel erg.

Vergeet niet de foto's te kijken, dat is zeker de moeite waard... en nee we willen jullie niet jaloers maken :)

Veel liefs en een knuffel van ons.

Liefs uit Ozzie!

Lieve mensen,

Pak maar vast een kopje thee of koffie want het is wederom geen kort verhaaltje geworden dit keer!

Het is niet gelukt om alle foto’s up te loaden, maar dat doen we zo snel mogelijk. Er staan al wel een paar nieuwe mappen op:

http://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Inmiddels zijn we alweer een paar weken in Australië en ons laatste verhaaltje was geëindigd in Melbourne. Na Melbourne zijn we naar Sydney gevlogen. We hebben daar 2 volle dagen doorgebracht. Sydney was meer een stad naar ons hart dan Melbourne. Op de 1 of andere manier had Sydney veel meer uitstraling, gezelligheid en gaf het meer het gevoel dat je in een Metropool rondloopt in vergelijking met Melbourne. Die stad was voor ons gevoel gewoon een ‘stad’, niet heel bijzonder en het heeft ons gewoon niet geraakt. Het kan niet altijd meezitten! ;) Ik denk dat als we een week in Melbourne hadden en zo de mooie plekjes beter hadden leren kennen, het een fantastische stad is, helaas hadden wij die tijd niet! Ook hebben we in Sydney een mooi avondje gehad met Evelien en Laura (hotelschool). Heel fijn om weer een ouderwets Hollands avondje te hebben. Het leek net of we weer in de kelder stonden, met te foute grappen en megaveel gezelligheid! Uiteindelijk beland op een te foute popcorn party.

De volgende dag heerlijk door de stad gelopen en in het zonnetje gezeten. Een hele bizarre beleving naar mijn idee (Len) Wanneer je Australië ziet, schets ik me een beeld van het Opera house. Je ziet het zo vaak op tv en in de media en nu sta je er naast en heb je het van alle mogelijke hoeken gezien. (Zie foto’s) Maar doordat we de 1^e dag zo druk aan het lullen waren met de Lau en Eef, drong het me helemaal niet door. Daarom was er een 2^e bezoek nodig! ;)

De stad was in rep en roer omdat de 16 jarige Jessica, die om de wereld heeft gezeild (ja hier mag dat wel!) de dag erna zou aankomen in de harbour van Sydney. De intocht van Sinterklaas hebben we allemaal al wel eens meegemaakt, dus hier zijn we niet heengegaan… ;) Alle gekheid op een stokje, we hadden wel gepland om dit te gaan zien, maar door urenlang gezeik bij het verhuurbedrijf van onze camper (Uitleg verderop in het verhaal) bleef er geen tijd over om haar bootje vol ballonnen de haven van Sydney in te zien varen. Gelukkig was de avond ervoor wel geslaagd. Al vanaf het begin van de reis wil ik (Len) naar een rugbywedstrijd. En laat het nou net zo wezen dat er 1 was in Sydney en nog een belangrijke wedstrijd ook! Het leeft hier iets meer dan in Ned, daarom was er een bezoekersaantal van 32.000… Het station trilde op zijn grondvesten toen het team van Sydney had gewonnen, waarna de toeschouwers het veld op stormde om gemoedelijk en zonder geduw en getrek als makke lammetjes handtekeningetjes gingen vragen bij hun idolen. Een mooi schouwspel. Ik kan het me niet voorstellen dat dit mogelijk is bij bv Ajax – Feyenoord, daar breken ze eerder de boel af! ;)

Na deze 2 dagen hebben we ons nieuwe huis opgehaald; DE CAMPERT. Dit ging niet helemaal soepel.. ik (lys) heb papa en mama nog wakker moeten bellen midden in de nacht omdat we beide niet genoeg geld op onze credit cards hadden staan om borg te staan. Na wat opstartproblemen konden we vertrekken…Wat een fantastisch ding is het (zie foto’s). Alles zit erin; van fatsoenlijke pannen tot theedoeken en kussens. Het bed ligt heerlijk, veel beter dan alle hostel planken en we genieten enorm! Zo relaxt om alles op je eigen tempo te kunnen doen en zoveel vrijheid te hebben.

De eerste dagen rustig gereden naar Byron Bay en onderweg nog gestopt op wat plekjes. Byron Bay is het meest oostelijke puntje van Australië en we hebben daar een aantal nachten doorgebracht. In Byron Bay heb ik (Len) bij een Pawnbreaker (heler) een goedkoop surfplankje op de kop getikt. In dat winkeltje kon je echt ALLES kopen, van een duikuitrusting tot golfclubs en van een bermmaaier tot aan gitaars. Ik had daar zo dag rond kunnen lopen, al was de zaak niet groter dan 20m2. In de hoop op fatsoenlijke golven (een plas regenwater waar een briesje over heen waait, produceert nog meer golfslag dan dat er in Byron beschikbaar was) hebben we lekker van het strandweer genoten en hebben we goed gebruik gemaakt van de door de overheid beschikbaar gestelde openbare barbecues. Welke er zowaar schoon en niet geruïneerd uit zagen, zoals dat waarschijnlijk in Nederland zou zijn als de hangjeugd hun energie erop los heeft gelaten. Prima gratis faciliteiten dus! En gratis is altijd beter…

Toevallig (eigenlijk geloof ik (Lys) niet in toeval, maar toch) kwamen we een meisje waar we veel lol mee hadden gehad op Fiji, Famke, tegen in Byron Bay. Zij reisde op dat moment met een Franse dude a.k.a. ‘Dwangneuroot in controle houden’ en een Duits meisje, de grootste schijnheil die we meegemaakt hebben. Vanaf Byron Bay zijn we met hun gaan reizen tot Hervey Bay. In Byron hebben we wild gekampeerd met z’n allen, stiekem douchen in een hostel en s’ochtends wakker gemaakt worden door een ranger met het vriendelijke verzoek je te verplaatsen.

Na een aantal dagen zijn we verder gegaan naar Surfers Paradise, een prima dorpje met bizar veel hoogbouw. We hebben namelijk allebei nog nooit op een camping gestaan waarbij je wakker wordt en naar 10tallen flatgebouwen kijkt. Waarschijnlijk staan er 100 investeerders klaar om dat stukje grond op te kopen! J Wanneer ik (Len) aan het strand lag kreeg ik hetzelfde gevoel als in Miami. Met alle hoogbouw wat aan de kust gebouwd is. Surfers Paradise was helaas geen Surfers Paradise voor mij, aangezien de golven mij nog steeds in de steek hadden gelaten… Nog wel geprobeerd, maar na een uur was de koek echt op! Na 2 nachten zijn we doorgereden naar Noosa, met een mini stop in Brisbane. Net onder Brisbane zijn we nog naar een Koala park geweest. Lys was zo ondersteboven van de koala’s dat dit kleine beestje officieel de olifant heeft verstoten van de eerste plek op de lijst van lievelingsdier. Na het koala park nog een stop gemaakt in Glass Mountains National Park, waarvan ik denk dat het met helder weer prachtig is.. maar helaas, wij hadden regen. Maarja, we kunnen wel zeggen dat we er geweest zijn! ;) Eenmaal aangekomen in Noosa, een van de hipste plekken in Australië, was het donker en hebben we na veel rondjes rijden (het is makkelijk verdwalen met 120 rotondes) een camping gevonden. Een uurtje later kwam de andere camper (met Famke, Patrice en Lisa) aan… helaas op een auto-ambulance. De camper was overleden. Toen besefte wij ons weer hoe fijn onze lieve camper is, het kost wat.. maar dan heb je ook wat!

Na een paar relaxte dagen in Noosa, het National Park, mooie stranden en diverse BBQ’s in de regen was het weer tijd om verder te gaan naar Hervey Bay. Deze rit zaten we gezellig met een extra persoon, Famke, in onze campert aangezien hun toet-toet was overleden en zij er voor had gekozen om niet meer met de ‘Dwangneuroot’ en ‘Schijnheil’ te reizen. Onderweg nog even een kijkje genomen in Rainbow Beach, super met mooi weer… maar helaas hadden wij wederom regen die dag! Het kan niet altijd meezitten!

Vanuit Hervey Bay zijn we vertrokken met een groep van 24 reizigers naar 1 van onze hoogtepunten van Australië, Fraser Island. Fraser Island staat bekend dat het het grootste zandeiland van de wereld is en waar het strand de snelweg is. Verder tref je er super mooie regenwouden aan en er wonen aborigionals. We werden in gedeeld in 3 groepen van 8 personen, waarbij ik (Len) van 1 groep de hoofdbestuurder was (uiteraard…;)) Daar gingen we met 3 4x4 auto’s in een konvooi de weg op, op naar de veerpont om daarna het eiland onveilig te maken met ronkende motoren en koelboxen vol met alcohol. Wat een fantastische ervaring is het om met 70 km/h over zandstranden te rijden, schaterlachend achter het stuur wanneer de 4x4 weer een sprong maakte, waardoor de passagiers achterin bij elkaar op de schoot lagen en stiekem een klein beetje hun hoofd stootte… De tandjes, mijn dagen konden niet meer stuk! :D

De 3 dagen in zo’n groep voelde wel weer een beetje zoals outdoor op school. Groepsvorming, overleggen, samenwerken, wie is het baasje, wie is de rotte appel, het eten waar iedereen zich mee wilt bemoeien, hoelaat gaan we weg etc… Soms werden we er moe van, vooral van een Finse chick die de groooootste bemoeial ooit was. ‘ Moet het raam niet dicht’, ‘ Je mag hier niet stoppen’, ‘Pas op een hobbel’ oooveraal had ze commentaar op. Maar aan het eind mocht ze dat van mij, aangezien ze elke dag netjes de afwas deed! ;) Nog een leuke noot, nadat op de laatste dag het weer dramatisch was (regen) waren we vroeg bij de veerboot. Ik (Len) kon het niet aanzien dat de 4x4’s stil stonden en dat er een heel eiland achter mij was met natgeregende zandpaden. Dit vroeg dus om een contest… Wie kan de auto het smerigst krijgen! J Serieus de modder zat op het dak van de auto, als je nagaat dat deze ten minste 3 meter hoog waren, kan je raden met welke snelheid wij door de plassen gedenderd zijn… We hadden alle drie gewonnen, aangezien we bij het inleveren van de auto’s te horen kregen dat ze in een ‘unexeptable state’ waren en of we ze even zelf schoon wilde maken, anders konden we 150 dollar betalen.. eenmooi eind van een fantastische 3 dagen!

Gister zijn we vertrokken vanaf town of 1770 naar Airley beach, waar we gaan beginnen aan de Withsunday Islands. Onderweg heb ik kennis mogen maken met de sleeping navigator, Lys. In plaats van de weg te wijzen, wijst ze zichzelf de weg naar dromenland! Gelukkig is de weg hier makkelijk te vinden, aangezien we het strand aan de rechterkant moeten houden (aangezien we naar het noorden gaan). Ook wel bizar is dat je na 9 uur rijden nog steeds in hetzelfde land bent en er weinig veranderd. Als je in Europa 9 uur gaat rijden dan zit je in een ander land, andere taal, andere cultuur en natuur. Hier is het hooguit een paar graden warmer en iets vochtiger. Het voelt daarom ook alsof we een uurtje gereden hebben, terwijl we er toch dik 9 uur op hebben zitten.

Het weer is nogal wisselend, het is hier natuurlijk ook winter, maar hoe noordelijker we gaan, hoe beter het wordt. Zo nu en dan een dag regen is niet relaxt, maar gelukkig wisselt het af met dagen zon.

De regeltjes in Ozzie zijn vreselijk, er bestaan wel 1000 borden met alles wat je NIET mag en een ander bijzonder feitje is toch wel dat er 196 verschillende taxes zijn, waaronder “land-on-the-beach-tax” als je gaat skydiven en op het strand land. Het moet niet gekker worden!Verder zijn we erachter dat de campings, boodschappen en alcohol bizar duur is (45 euro voor 24 flesjes bier), het behoorlijk kan regenen, de golven ver te bekennen zijn en die “no worries” mentaliteit reuze meevalt, we hebben behoorlijk wat botte horken en chagrijnige ozzies ontmoet. Maar dat is niet overal zo… ook zeker een hoop relaxte mensen!

Verder leven we op een strak budget... verder dan pasta, rijst en eieren komen we niet. Zo nu en dan een BBQ met het goedkoopste vlees in de supermarkt en soms verwennen we onszelf met een Mc Donalds of een broodje van Subway. De kilo's vliegen eraf (tot ergernis van mij en tot genoegen van len), maar dat vreten we er wel weer aan! We kopen alles huismerk en hebben bier gekocht wat over de datum is omdat dat goedkoper was haha. Wijn van 2 euro per fles gaat er ook prima in! Toch maakt dit allemaal geen reet uit omdat je zoveel mooie dingen ziet en het reizen alles goed maakt.

Kijk even de foto’s, die zeggen wederom genoeg! Voor de bellers onder jullie; dat kan nog steeds (tot 18 juni), dus neem het er nog even van ;) Daarna vertrekken we naar Bali, waar ik (lys) mijn lieve vriendinnetjes Eve en Lies ga zien! Jippie!

Wij gaan nu rennen naar onze boot, op naar de Whitsunday’s!

Heel veel liefs,

Len & Lys

Nieuw Zeeland, Fiji & Melbourne

Lieve familie en vrienden,

Het is alweer even geleden… inmiddels hebben we Nieuw Zeeland en Fiji er weer opzitten. Hoog tijd dus voor een nieuw verhaaltje! Het wordt geen kleine update, dus je kan het ook in 2x lezen! ;) Kijk in ieder geval even de foto’s (die zeggen meer dan genoeg) op:

http://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Het zuider-eiland van Nieuw Zeeland is begonnen in Nelson. Daar hebben we een mooie tour gemaakt in het Abel Tasman National Park . 15 km gelopen, dat was best een opgave als je bijna niet sport, haha. We werden met de water taxi naar een mooi gebied gebracht in het park. Onderweg hebben we wel 100 mini zeehondjes gezien. Ook papa en mama waren erbij. We konden ze bijna aaien! Op de terugweg naar Nelson hebben we nog een bizar mooie zonsondergang gezien, de lucht was oranje/roze, zie foto’s!

Hierna zijn we via Westport (een klein dorpje wat meer diende als stop-over) naar Lake Rotoiri gegaan. Hier heeft len z’n eerste sprong in het water gemaakt en hebben we nog wat rondgelopen en uiteraard.. veel foto’s gemaakt.Omdat de tijd inmiddels ging dringen hebben we besloten een stuk met de kiwi bus over te slaan en onze eigen weg te gaan met het openbaar vervoer. Hierdoor konden we een dag extra spenderen in Franz Josef, een klein dorpje gelegen in de bergen, het regenwoud en mooie meren. In Franz Josef hebben we een fantastische gletsjer hike gedaan. We kregen jassen en schoenen (jawel echte bergstappers met hippe spikes eronder). Voordat we begonnen met de hike moesten we een kleine wandeling maken. Nou… dat heb ik geweten, ik ging kapot! Met mijn slechte conditie was dit echt even afzien en bepaald geen prettig ochtendwandelingetje. Eenmaal aangekomen op het ijs was alles weer goed. Wat een ervaring om zo door het ijs de klimmen en de klauteren. We liepen door het blauwe ijs en grotten. S’middag’s op het ijs gegeten en daarna weer terug. Het was echt fantastisch en de foto’s zeggen waarschijnlijk genoeg…

Vanuit Franz Josef zijn we weer met de kiwi bus naar Wanaka gereden. Wanaka is een ski-gebied, maar helaas lag er nu nog geen sneeuw. Het was er wel ontzettend mooi door alle herfstkleuren. Onderweg zijn we nog op verschillende plaatsen gestopt. O.a. bij een aantal meren, “lake mirrors” waarvan het water zo zwart is dat het weerspiegeld. We hebben daar een middag doorgebracht aan het meer om vervolgens weer onze eigen weg te gaan met het openbaar vervoer, naar… Queenstown!

In Queenstown hadden we onze eerste “vrije” dag voor de boeg. Het klinkt gek, maar het was wel echt fijn om een dag geen plannen te hebben en geen wekker te hoeven zetten. Uiteindelijk toch vroeg wakker geworden en wat rondgelopen. Ook zijn we met de gondel op een berg gegaan voor een mooi uitzicht over Queenstown. Queenstown is, net als Wanaka, gelegen in de bergen en in de winter een populair ski-gebied. Er zijn leuke apres-ski barretjes en het is omringd door bergen. We hebben daar de welbekende (voor de reizigers onder ons) FERG burger gegeten. Als ik eraan terug denk krijg ik weer water in mijn mond… J

Vanuit Queenstown hebben we een tour gedaan naar Milford Sound. Dit zijn de fjorden aan de zuidwest kust van NZ. Heel indrukwekkend en deze plek is blijkbaar dus ook 1 van de wereld natuur wonderen. Ik vond de route naar Milford Sound de mooiste van NZ. We hadden die dag slecht weer (regen, regen en nog eens regen) maar eigenlijk hadden we daar geluk mee, want door de regen ontstonden er miljoenen watervallen op de bergen rondom Milford Sound. Dit schijnt dus echt “het” beeld te zijn van dat gebied. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt en ik voelde me zo mini tussen de wilde natuur. Het grappige is, is dat er dus maar 1 weg naar Milford Sound is. MF en Queenstown liggen heel dicht bij elkaar, maar door de wilde natuur duurt het 6 uur om er te komen. Na de lange busrit zijn we met de boot door de fjorden gaan varen, erg indrukwekkend!

Na Queenstown was Christchurch aan de beurt. We vonden hier allebei niks aan, de eerste tegenvaller in NZ. Gelukkig zijn we hier maar 1 dag geweest om vanuit daar naar Kaikoura te gaan om met wilde dolfijnen te zwemmen! We hadden hier veel goede verhalen over gehoord en waren te enthousiast! Helaas is dit een beetje tegen gevallen, niet een beetje, maar een beetje boel! Eenmaal ingepakt op de boot bleek dat de dolfijnen vertrokken waren. Normaal duurt het met de boot 15 tot maximaal 45 minuten om bij de dolfijnen aan te komen. Wij hadden pech en hadden na anderhalf uur 1 dolfijn gezien. Toen is er een vliegtuig opgestegen om de lieve flippers te zoeken. Weer een half uur later mochten we het water in om met de flippers te zwemmen. Nou het water was ijskoud, tepels om glas mee te snijden, zo koud, maar er waren wel dolfijnen. We moesten alleen zingen in de snorkel, Vader Jacob was toch wel mijn favoriet (len)! De achterblijvers op de boot hadden de tijd van hun leven! J Uiteindelijk waren er geen honderden dolfijnen (zoals normaal), maar maximaal 30. Het was een hele bijzondere ervaring maar we hebben gewoon pech gehad die dag… Dat was nog niet alles, de dag was compleet toen 80% van de boot zeeziek werd. Ook len en ik hebben wat emmertjes vol gebarft (bah), maar ja liefde maakt blind zullen we maar zeggen. Het gevolg van de lange zoektocht was dan ook dat we de bus gemist hadden naar Christchurch. Ik (lys) was zo trots dat ik nog nooit de bus had gemist in al die weken… maar helaas het moest toch een keer gebeuren! We hebben die nacht in een super knus hostel geslapen, weliswaar zonder backpack, en zijn de volgende dag met een soort taxi shuttle terug gegaan naar Christchurch. Gelukkig waren we net op tijd om onze vlucht te halen naar de droomvakantie op Fiji!

Helaas zat NZ er alweer op… Wat is de tijd snel gegaan, veel te snel. We zijn allebei verliefd geworden op dit land. Wat een natuur… en wat een rust. Het klinkt heel suf maar het is zo fijn om je gedachten te laten gaan, lekker dwalen en nadenken over van alles en nog wat. Het is wel grappig dat ik (lys) als piekerkoning altijd een beetje bang was voor deze rust, altijd afleiding zoeken en zoveel mogelijk doen en bezig zijn. Ik ben hier volledig tot rust gekomen en vind het heel fijn om hier de tijd voor te hebben. Ook vraag je je hele gekke dingen af over de natuur en hoe het ontstaat of groeit.. normaal gesproken heb je daar geen tijd voor, maar nu hebben we de meest bizarre gesprekken over uh ja.. schapen enzo ;). Alle gekheid op een stokje… we lullen wat af, met elkaar maar ook met heel veel andere gezellige mensen. Wat heerlijk om zoveel vrijheid te hebben in alles wat je doet. En ook fijn; geen roddels en geen mensen die zich met je bemoeien. Gewoon lekker doen waar je zin in hebt, te chill. Tijdens onze weken in NZ hebben we het er vaak over gehad, we zouden hier wel willen wonen! Jammer dat het zo ver weg is, maar we gaan hier ongetwijfeld nog eens heen. De rust, de ontspannen mensen, geen stress, de diversiteit en wat een natuur. Je hebt er Alpen, mooie stranden, bizarre kustlijnen en routes, regenwouden, meren, fjorden en nog zoveel meer, namelijk 45 miljoen schapen, 80 miljoen possoms, enorm veel koeien, bijna geen tegenliggers op de weg, vriendelijke mensen en maar 4.5 miljoen inwoners. In 1 woord: fantastisch!

De reis naar Fiji ging niet geheel vlekkeloos, de vlucht naar Auckland was vertraagd waardoor we onze vlucht naar Fiji zouden missen. We hebben toen een nieuw ticket moeten kopen naar Auckland met een andere maatschappij zodat we toch op tijd in Auckland zouden aankomen. Helaas veel te veel geld betaald voor een ticket, maar een paar uur later zaten we met onze billen op Fiji!

27 april zijn we vertrokken naar de Yasawas, een eilandengroep ten noorden van het hoofdeiland Viti Levu. Op Coral View zijn we begonnen met onze duikcursus. Dit was uiteraard hilarisch, Lys de Scubadiver!

Je zou verwachten dat de Padi opleiding volgens bepaalde richtlijnen verloopt, nouja, ik (len) weet bijna 100% zeker dat de richtlijnen die ze op Fiji hanteerden gericht zijn op ‘Fiji time’ dus op zelfgemaakte richtlijnen waar geen touw aan vast te knopen is. Geen begeleiding, theorie en praktijk. Lys, die haar bril niet kan ‘klaren’, die daarna op het oppervlaktewater blijft drijven, terwijl wij al op 12m diepte zaten, Len die haar dan gaat halen ipv de instructeur, de tweede duik op het open water, gebracht met een boot, Lys die dan zeeziek wordt en een klein barfje moet doen en dus niet kan duiken, waarna ik met mijn 2^e duik naar 22m ga, 3^e duik Lys die alleen maar zand ziet, 4^e duik weer in het pierenbadje beginnen waarna we wel een mooie duik hebben, 5^e duik mag Lys niet mee, aangezien ze Scubadiver (prutsertje) is en maar tot 12m mag en Len een Shark Feeding dive gedaan waarbij hij Lemonsharks heeft gezien van 4,5m! Uiteindelijk hebben we allebei ons brevet, Lys moet alleen later nog een keer 2 duikjes maken om ook Open Water Diver te zijn. Al met al een aparte manier van je brevet halen, maar gelukkig kunnen we nu de rest van de journey duiken waar we willen! J

Tijdens ons verblijf heb ik (Len) nog vrienden gemaakt met het personeel, zo heb ik elke avond om 17u gerugbyd, (hoezo gebeurd dat in Nederland niet?? :s Rugby is hier echt de nationale sport, er wordt hier bijna alleen over sport gesproken, ik kon dus helemaal mijn hart ophalen!) ’s avonds poolen met de barman, want die neemt daar gewoon de tijd voor J diezelfde persoon vroeg uit het niets of hij toevallig mijn t-shirt kon kopen welke ik aan had, nouja, niet DIE, maar ik heb nog wel een andere! Dus voor 2 cocktails en 3 bier liep de barman de volgende dag in een shirt van mij en was hij uiteraard het mannetje… ;)

Na onze duikcursus hebben we 2 nachten doorgebracht op Manta Ray Island. Een bounty eiland met een mooi strand, relaxt resort en gezellige mensen. Eigenlijk niet veel boeiends gedaan behalve boekjes lezen, zwemmen, eten, zwemmen, zonnen, eten, slapen en gezeik hebben over onze kamer… Want er was namelijk geen sleutel van onze kamer, er moesten namelijk nieuwe deuren ingezet worden. Beetje vreemd, een kamer verhuren zonder sleutel?! Helaas zijn we uiteindelijk 4x van kamer verwisseld omdat er allemaal dingen mis waren. Assertiviteit werkt dus wel, aangezien we de eerste nacht in een poepiesjieke hut aan het water hadden, met een eigen douche en toilet en de tweede nacht (ja, we moesten weer verhuizen) gewoon een “hutje” aan het water! Toppie! Ps. De wc is een H.U.D.O -Houd Uw Darmen Open- (insiders, ook wel ex-scouting gangers weten wel wat len hiermee bedoeld, ja hij had vroeger leuke hobby’s), ook wel een gat in de grond, waarin je allemaal ranzige beestjes zag lopen, jak! Gelukkig was het lekkere eten, de mooie stranden en het snorkelen met gigantische zwarte manta ray’s van 3 meter, een super ervaring.

De laatste 2 nachten op Fiji zijn we op Beachcomber Island geweest. Een bounty eiland waar je in 5 minuten omheen loopt. We hebben daar 2 leuke NL gasten ontmoet en met hun een unieke ervaring hebben opgedaan onder water… namelijk; SEA TREK. Als ik (lys) er aan denk moet ik alweer lachen. We lagen op het strand en toen kwam er een dame die vroeg of we interesse hadden in een GRATIS sea trek. Het was gratis omdat er wat foto’s gemaakt zouden worden voor de nieuwe folder. Prima, wij zagen zo’n gratis ervaring wel zitten als arme backpackers. Nou je moet je dus voorstellen dat het echt het meest knullige is wat we ooit gedaan hebben. Je krijgt een soort marsmannetjes-achtige witte unit/masker op je hoofd waar de snorkels jaloers op zijn. Je kan gewoon blijven ademen door je neus en/of mond en je gaat met een ladder naar 12 meter diepte. Dan maak je een kleine wandeling op de zeebodem. Len moest poseren alsof hij 1 of andere body builder was, hahaha ik ben benieuwd hoe hij eruit zit in de knullige folder! Schaam! We hebben wel onwijs veel lol gehad, er staan straks dus 4 Nederlanders in de folders op Fiji. De dag erna zijn we nog op een toeristische zeilboot geweest waarmee we naar het eiland van de film Cast Away zijn geweest, de mooiste stranden die ik ooit gezien heb! We hebben ook een Kava-ritueel meegemaakt. Kava is het nationale drankje van Fiji, wat smaakt naar grond en waar je een tintelende tong van krijgt, wanneer je er genoeg van drinkt kan je zelfs gaan hallucineren! Helemaal niet vreemd dat al die lui dus de hele dag een slome smile op hun gezicht hebben!

Op Fiji hebben we veel leuke mensen leren kennen. Je hebt goede gesprekken en weet soms niet eens de naam van de persoon waarmee je zoveel deelt. Ook heb je mooie avonden met veel sapjes en de dag erna ga je allebei weer een andere kant op. Je leert verschillende nationaliteiten kennen en we hebben met name heel veel lol.

Wat ik (len) van bewoners van Fiji vind is een beetje dubbel… Aan de ene kant heb je het idee dat ze allemaal heel vriendelijk zijn en krijg je echt het idee dat ze van het leven genieten, maar aan de andere kant sloffen ze (net zoals die ene in het Skotel…haha, snap je m dies?), komen ze zwaar ongeïnteresseerd over, lachen ze heel even naar je en wanneer je weer weg bent gaan de mondhoeken naar beneden. Dit gevoel had ik vooral bij de vrouwen. De mannen zijn oprecht geïnteresseerd, er wordt telkens gevraagd naar hoe het duiken was, komen een praatje maken etc. Helaas had ik iets meer verwacht van de cultuur van Fiji, maar het was echt een bizar mooie tijd, zulke mooie stranden zullen we waarschijnlijk nooit meer zien!

Inmiddels zijn we in Australië, Melbourne. Het klinkt misschien vreemd in de oren, maar we moesten echt wennen aan al die herrie en drukte in de stad… waarom moet alles zo snel en zo druk, en sinds wanneer moet je op de tijd letten?! Iets te lang volgens “Fiji time” geleefd denk ik.. De eerste dagen lekker door de stad gestruind en alle tips van Lotte gevolgd. Een mooie en gezellige stad, beetje Europees gevoel kreeg ik, met veel te veel lekker eettentjes! Helaas is niet alleen de temperatuur en de drukte veranderd, maar ook de wisselkoers! De tandjes wat een prijzen! :S Daar moeten we echt aan wennen! Het is zooo duur hier….

Gisteren en vandaag hebben we een auto gehuurd en de Great Ocean Road gereden, 1 van de mooiste routes van de wereld. Wat een kustlijn, en wat een golven. Ook zijn we bij de 12 apostels gestopt, hebben we veel mooie foto’s gemaakt, in een te relaxt hostel geslapen in Port Campbell en hebben we onze eerste Australische boete gehad (aargh, 170 euro voor 11 km te hard rijden). Op dat moment had ik in NL willen zijn ;).

Vandaag vliegen we alweer naar Sydney, dus er komt snel een nieuwe update!Zoals jullie kunnen lezen gaat alles helemaal goed, we vermaken ons meer dan prima en we genieten van alles. Wat een geluk dat we dit kunnen doen… J

We zijn tot 17 juni te bereiken op 06-21955272. Bel gerust want het kost geen drol. Natuurlijk zijn we ook benieuwd hoe het gaat in Nederland met de stage’s, afstuderen, werken, vrije tijd en de sappige roddels.

Tot snel en ik hoop dat we jullie niet al te veel vermoeid hebben met dit ellelange verhaal! J

Hartje Kusje Poepje,

Len & Lys

PS: Vergeet niet de foto's te bekijken!!!!!

Noorder-eiland zit erop!!

Voor foto's: http://picasaweb.google.com/109921089439954058825

Hallo lieve familie en vrinden,

Hier een kleine update van onze eerste fantastische week. Na de twee dagen in Auckland en de heerlijke wijntjes was het tijd om meer van het mooie land Nieuw Zeeland te gaan zien! J Dit betekende om 06:30 uur opstaan. Zowaar waren we rond die tijd allebei klaar wakker, wat betekende dat we ruim op tijd waren, lang leve de jetlag!

De organisatie waarmee we NZ gaan verkennen heet de Kiwi Experience. Deze organisatie staat bekend om de vele Engelse jongeren die er opuit zijn om zichzelf te ontdekken en dan vooral wat de kracht van hun lever is… Helemaal top dus! De bus zit dus ook echt vol met drinkende Engelsen en hier en daar een Nederlander en wat Scandinaviërs.

De reis vertrok dus vanuit Auckland naar Mercury Bay, met onderweg nog een aantal stops. De eerste was op Mount Eden, waar we op het hoogste punt stonden in Auckland. Daarna vervolgde we onze weg naar Cathederal Caves, dit is een klein strandje in de buurt van Mercury Bay. Om bij dat strandje te komen moest er eerst een wandeltocht van 35 min afgelegd worden. Nou dat hebben we geweten, de kuiten stonden strak en de zweetparels op ons voorhoofd! J maar het was zeker de moeite waard. Weer bij de bus aangekomen voerde de tocht ons door de bergen met smalle wegen en mooie uitzichten naar ons hostel.

De volgende ochtend stond de wekker weer vroeg aangezien we een redelijke tocht voor de boeg hadden. Vanaf Mercury Bay zijn we naar Karangahara Gorge gegaan (een oude goudmijn). Van daar uit reden we naar Rotorua wat bekend staat om zijn geisers en de intense stank (rotte eieren). Van die geisers (en die stank) zijn er maar 3 plekken op de wereld. Daar, in Ijsland en ergens in the USA. Pretty unique! De stank was niet normaal maar de ervaring des te meer! Water dat 30 meter de lucht in schiet zonder de helpende hand van de mensheid is bijzonder om te zien. Na een paar ritten op de luge (met een plastic karretje van de berg af crossen) terug naar het hostel waarna de jacht op het avondeten geopend werd. Nergens te bekennen dus. Alle tentjes waren gesloten, het leek er wel een spookstad, dus toen maar voor een prikkie een bord Nacho’s naar binnen gewerkt en wat biertjes gedronken.

De volgende dag was eigenlijk super relaxt, alleen in de ochtend een activiteit en wat voor 1! :D de ‘SheepShow’! In 1 woord, wat een drama!! 15 schapen op een podium, een schapenfreak die uiteenzette hoe je het best een schaap kan scheren en wat honden die eenden aan ‘ herden’ waren. We hebben ons helemaal kapot gelachen! Aangekomen bij het hostel hebben we een lunch in elkaar gedraaid, waarna we een klein wandelingetje zijn gaan maken. Lys is gedurende die wandeling gefascineerd geraakt door koeien en hun enorme vlaaien.

De ochtend van 13 april bracht ons een strak blauwe lucht, wat betekende dat het een perfecte dag zou zijn om te gaan skydiven! Ooohh yes! Daar hebben we het al vaker over gehad en nu gaat het eindelijk gebeuren! Voor Lys wordt het een redelijke uitdaging, aangezien zij de broek al vol heeft bij de gedachte alleen al…dus dat gaat wat worden! Voordat we bij het skydiven aankwamen, zijn we eerst gestopt bij de Huka Falls, waar het water met 220.000 liter per seconde doorheen stroomt, genoeg om een Olympisch zwembad in 3 seconde te vullen! :o Leuk feitje dacht ik zo… Ook even bij Huka Lodge gekeken waar wat hotello’s stage hebben gelopen.

Bij het skydiven aangekomen, hebben we allebei voor een sprong gekozen vanaf 12.000ft wat erop neerkomt dat je vanaf een hoogte van 4km een vrije val maakt van 45 sec. en met een snelheid van 200km/h… het was zo ONVERGETELIJK super, vet, fantastisch! Wat een kick, het was echt AWESOME!

De dag erna leek erop dat het een mooie dag ging worden, maar niks was minder waar… Om 8:30 in een nieuwe bus, met een blik nieuwe Engelsen. Alleen hier zat echt niet veel soeps in. De eerste stop zou zijn in een plaatsje met een te grappige naam: Fokkapappa J daar zouden we een wandeling maken maar helaas was het weer binnen 10 minuten compleet omgeslagen, van een klein zonnetjetot regen en harde wind… helaas, die wandeling ging dus niet door!

Door gereden naar River Valley, een idyllische lodge aan een stroomversnelling aan het eind van de wereld (nog erger dan Elst ;)) waar we ook geen bereik hadden met onze telefoon. Fantastisch mooi! Ze hadden er zelfs een 9 holes golfbaan aangelegd, dus ik vol goede moed aan begonnen, maar het was erg klein, dus na 6 holes was ik door mijn 2 ballen heen en kon ik weer naar beneden lopen! Mijn skills zijn dus nog niet geheel toereikend (Ali, je Big Bertha al terug ? ;))

15 april alweer! Dory’s bday! De eerste week zit erop en wat gaat de tijd snel! Maar voor ons gevoel lijkt het wel alsof we al een maand weg zijn! Die dag hebben we een hele spannende activiteit gedaan… namelijk paardrijden. Weliswaar door de omgeving van Lord of the Rings, dus dat maakt al veel goed! Lekker hobbelen en in gallop op de peerden en vooral Lys zat lekker te bounchen op haar knol, het leek soms wel of ze op een shetlander zat! J Mijn paard luisterde voor geen meter en had zo zijn eigen willetje… Het was erg ontspannen, alleen onze kont merkte wel dat het nooit lang op een zadel had gezeten, redelijk beurs dus!

Na het knolscheuren konden we wederom weer de bus in om binnen 4 uur naar de hoofdstad Wellington te rijden. Daar zijn we ’s avonds nog het Ta Papa National Museum gegaan, waar we meer geleerd hebben over de geschiedenis van NZ.

Om 12u zou Lys jarig zijn, maar die lag voor het moment suprême al te slapen, dus het vieren moesten we maar even uitstellen!

16 april mijn B-day! Heel gek om alleen van len een verjaardagskus te krijgen.. maar de lieve telefoontjes (ookal was het midden in de nacht) maakte alles goed. En bedankt voor de lieve kaartjes die stiekem zijn meegevlogen. Vandaag zijn we met de ferry van het Noorder- naar het Zuider-eiland gegaan. Om 6:15 ging de wekker om later kotsmisselijk op de boot te zitten, het was namelijk drama weer. Golven van 3 meter en een deinend schip zorgde ervoor dat we beide eventjes op de grond moesten gaan liggen om niet het hele ontbijt eruit te gooien! :D Inmiddels zijn we aangekomen in Nelson en morgen gaan we een tour doen in Abel Tasman Park.

Al met al, hangt onze kaak meer op onze knieën dan dat ie dicht zit en verbazen we ons eens te meer over al het schoon wat dit land te bieden heeft. En dan zijn we nog niet eens op het Zuider-eiland geweest, waar het dus nog mooier blijkt te zijn dan het Noorder-eiland. We hebben er nog meer zin in, alleen zijn we er al achter gekomen dat we veel te weinig tijd hebben en een paar ‘must do’ activiteiten over moeten slaan. Maar we zijn al zo ontzettend happy en kijken uit naar alles wat nog komen gaat.We ontmoeten ondanks de Engelsen toch nog wel wat leuke mensen zo hier en daar en we genieten met de volle 100% van alles wat we meemaken!

Houd ons op de hoogte van alle roddels en het nieuws uit Nederland... !

Heel veel liefs voor iedereen die dit leest!

PS: de foto uploader doet er jaaaaaren over, dus daarom staan er tot nu toe maar 4 foto’s op. We gaan nog een picasa aanmaken.. dus nog even geduld :)Len is 24 uur per dag met zijn nieuwe liefde de camera bezig maar het resultaat mag er zijn haha.

We zijn in Auckland!

Lieve familie en vrienden,

Na een leuk afscheidsfeestje en veel tranen van Lys op Schiphol, zijn we na een reis van 35 uur aangekomen in Auckland.

De vliegreis was prima en viel mee. 11 uur naar Hong Kong, 8 uur wachten en dan nog 11 uur naar Auckland. Gaar en moe, maar te enthousiast kwamen we aan in ons hostel waar we helaas nog een paar uur moesten wachten tot we de kamer in mochten. We hebben de dag doorgebracht in Auckland, beetje rondgelopen en verder niet zoveel boeiends gedaan!

Vandaag zijn we met de ferry naar Waiheke Island gegaan waar we verschillende wijngaarden hebben gezien en veel wijnen hebben geproefd. Ook hebben we gezien hoe olijfolie gemaakt wordt. Prima dagje om een beetje te wennen aan het tijdsverschil en de adembenemende natuur van Nieuw Zeeland. We zijn nu al verkocht!

Wij zijn te bereiken op het volgende nummer: 06-21955272.Bel gerust want het kost ons slechts 80 cent per gesprek en jullie bellen naar een nederlands nummer.

Morgen beginnen we met onze 'Kiwi Experience' op het noorder -en zuidereiland.We zullen jullie op de hoogte houden van al onze verhalen en laat een leuk berichtje achter als je zin hebt :)

Liefs,

Lennert & Lysanne